І таму я, ужо выпісаны, ідучы дахаты, з асаблівым, шмат маладзейшым за мяне хваляваннем пастукаў у дзверы яе [доктара] кабінета (Я.Брыль). У гэты момант ён перажываў бурнае хваляванне (М.Нікановіч). Мабыць, праз багата гадоў з такім вострым хваляваннем іншыя шчасліўцы назіралі, як у гуле і полымі ідзе ў нязведаныя высі касмічная ракета (І.Мележ). І часта да мяне... вяртаецца тая ваенная раніца... з грозным і справядлівым гулам гармат, з маім, на ўсё жыццё глыбокім хваляваннем (Я.Брыль). Незабыўны ранак вялікага чалавечага хвалявання!.. Цудоўны ранак, калі з халоднай восеньскай імглы нараджаецца сонечны дзень (Я.Брыль). Убачыўшы гэтага чалавека, Ніна адчула нейкае незвычайнае, дзіўнае хваляванне (І.Новікаў). Саньку відаць было, здаецца, як трымцяць яе [асіны] лісты, нібы ад сораму за свой дзікаваты колер, нібы ад нейкага затоенага хвалявання (Я.Брыль). Лабановіч пачуваў лёгкае хваляванне: у гэты дзень... спаткаецца ён з тымі дзецьмі, якія даручаюцца яму... (Я.Колас). Я чакаў пісьма з нецярплівасцю і помню, з якім невыказным хваляваннем раскрываў канверт (А.Марціновіч). Я б хацеў выпрабаваннем Пачынаць свой кожны дзень, Непаўторным хваляваннем За сябе і за людзей (Н.Гілевіч). Тут, у засені школьных акацый,... я быў ахоплены нейкім незразумелатаямнічым і чараўнічым хваляваннем (А.Куляшоў). Думка паехаць дадому прыйшла нечакана... І ўжо не было нічога другога, а толькі гэта няяснае хваляванне і востры непакой пра маці (А.Кудравец). Зосю, якая заўсёды з нейкім трапяткім хваляваннем уваходзіла ў новыя клопаты, дагнала бібліятэкарша (У.Карпаў). З ціхім і шчаслівым хваляваннем Саша пазірала на мілы, родны тварык дачушкі (“Маладосць”). [Мікалай] ішоў дужа павольна, каб не спужнуць тое шчымліва-трапяткое хваляванне і той радасны настрой, якія прыспешвалі і апярэджвалі сустрэчу (Я.Сіпакоў). Знікалі турботы, хваляванні, а калі і абуджаліся на хвілінку, дык выглядалі ўжо як нікчэмныя, пустыя (У.Карпаў). На твары жанчыны няцяжка было заўважыць пакутлівае хваляванне (М.Гамолка). Яна [Ганна] зноў выбралася на дарогу. З тым жа супярэчлівым хваляваннем падалася коўзкаю каляінаю далей (І.Мележ). Было... доўгае маўчанне, поўнае тлумнага хвалявання (І.Мележ). Увесь час блішчэла, ззяла ў іх [Ганніных вачах] няўціхнае хваляванне (І.Мележ).
Паведаміць пра недакладнасьць
