Не люблю лірычных Неакрэсленых — хвіль жыццёвых. Мне паболей бы энергічных Хвіль, заўжды баявых і новых! (Е.Лось). [На плошчу] і сходзяцца людзі, каб пагутарыць аб сваіх справах ці проста каб правесці вольную хвіліну (Я.Колас). Вячэрняя задумная хвіліна... Расплёскан на бярозах і хваінах Барвовы лівень... (П.Панчанка). На расхрыстаных, гарачых хвілях ластаўкай кружу (Я.Янішчыц). Хвіліны пройдуць дарагія, Як пышнае цвіценне траў (Я.Янішчыц). Восень. Пара адцвітання. Дзівосныя хвіліны перажывае чалавек у лесе... (“Маладосць”). Так і ў жыцці: бягуць часіны, Ліхія, добрыя хвіліны, Адна змяняецца другою (Я.Колас). Толькі калі скончылі капаць усю паласу і апошнюю бульбу ссыпалі ў лазовы кош, Ганна, нарэшце, адчула, што прыйшла жаданая хвіліна (І.Мележ). Жудасна-прыемныя хвіліны, І не разгадаць на розум свой — Над табой хістаюцца галіны Ці ківае месяц галавой (С.Гаўрусёў). На лекцыі з сябрамі ідучы, У шумным перапоўненым трамваі, Хвілінай летуценнай уначы Яго я забываю, забываю... (В.Іпатава). І тады, у тую невыказна шчаслівую хвіліну, Маша мімаволі расплюшчвае вочы, і грудзі балюча сціскаюцца ад самоты. Яго няма! (І.Мележ). А дзеці... Колькі радасці, светлых незабыўных хвілін прыйшло разам з імі ў хату... (Б.Сачанка). Удала выбраўшы адну з незлічоных хвілін мае цішыні, прыляцела і села на раму адчыненай форткі сініца (Я.Брыль). Ці, можа, ты [сястра] святочнай хвіляй Сумуеш?.. (Е.Лось). І дзіўна: многа страшнага і цяжкага забылася з часам, а вось тыя, спакойныя хвіліны і цяпер жывыя ў памяці (М.Стральцоў). Там зорак асколкі на дне Мільгаюць у возеры чыстым, Там хтосьці чакае мяне, Спаткання хвіліны ўрачыстай (А.Звонак). Цудоўныя, шчаслівыя хвіліны. Час адзіноты, роздуму і песенна-бяздумнага маўчання (Я.Брыль). Ён [сын] красіць горкія хвіліны, Шчабеча мамцы, як званок (Я.Колас). І ў гэту хвіліну журботную ў ростанях Я клічу з палёў сваіх вецер духмяны, Прашу, каб прарваўся Праз даль і на крылах Прынёс мне дыханне маёй Беларусі (К.Кірэенка). У жыцці ёсць многа злых хвілін (С.Крывец). Толькі ў крутую хвіліну, калі чалавеку, як сонечнае цяпло, патрэбен сяброўскі поціск рукі, людзі так хутка збліжаюцца (І.Мележ). Беглі марудныя, пакутлівыя хвіліны (І.Навуменка). Цяжкая, прыкрая хвіліна!.. О, як прыніжан чалавек! (Я.Колас). Чалавечае жыццё павінна быць заўсёды на віду ў іншых, тады нават у самыя горкія, роспачныя хвіліны яно не бывае такое цяжкае (Р.Сабаленка). Туганавічы... З гэтай назвай звязаны самыя шчаслівыя і, мусіць, самыя горкія хвіліны жыцця песняра (К.Цвірка). Заўсёды пара развітальная Прыносіць хвіліну сумную (В.Вярба). Сытая хвіля шчасця, сэрца майго не крані! (П.Панчанка). Ясна: яна падпільнавала яго фатальна-трагічную хвіліну і прынесла яму сваю пагарду (М.Зарэцкі).
Паведаміць пра недакладнасьць
