[Хвалі] адвечністым шумам калышуць прастор (Я.Купала). У вершалінах старых хвояў стаяў безупынны і роўны, як вечнасць, шум (К.Чорны). Пакуль сырадой дзюрчыць у даёнку, уздымаецца белым, салодкім шумам, пузаты пан стаіць за парогам... (Я.Брыль). [Чуваць] ціхі, бесклапотны пошум лістоты, якую перабірае ветрык (Н.Маеўская). Што табе сніцца, сасна, сярод гэтай пустэчы? Блакітны шум мора і белыя параходы? (М.Стральцоў). Я ж пачуў — у бясконцым і звонкім Шуме-гомане роднай старонкі Словы песні, што ты праспявала (К.Кірэенка). Паўднёвы бераг большай затокі, да якога накіраваліся стары з Іванам, пакрыты вечна жывым сасновым шумам (Я.Брыль). Дык наперад цвёрдым крокам, Шум вясенні, яснавокі! (Я.Колас). Прывет табе, усходні вецер!.. Каб твой жывы вясняны шум У песні век маёй не моўкнуў (М.Танк). Побач шапацеў клён... Яна [Дзіна]... заўсёды чула ягоны шум, то вясёлы, то маркотны (Л.Дайнека). Як быццам гусельных былін шырокі сказ — Шум соснаў залатых, глыбокі, зважны, чуткі (К.Буйло). І сілай грознага цяжару Ўскалыша землю шум дрыгучы — Далёкі, устрымлены, магучы І здрыгане нябёс разлогі... (Я.Колас). Ой, скажы мне, вецер вольны, Вееш з родных ты краёў, Што гамоніць шум твой здольны, Ціхі шум сярод жытоў? (Я.Колас). Мне так бясконца родны Гэты вечар, што пяе кругом, Маладзік і лісцяў шум лагодны Над тваім расчыненым акном (П.Макаль). Белых крылляў лёгкапёры шум Сціхне ў далях, Закране ўспамінамі душу, Светлым жалем (А.Звонак). Лёгкі шум чуваць у мембранах навушнікаў (Э.Самуйлёнак). Лясная гушчыня і мерны паважны шум, да якога трэба прыслухацца (П.Пестрак). Дажджу грымотны мяккі шум За цішынёю сцен (В.Вярба). Прасіла яблынька адна, Каб не садзілі ля дарогі, Дзе ад відна і да цямна — Шум несціханы і трывогі (М.Танк). Шуміць ён [лес] шумам несціханым (К.Кірэенка). У тым нязмоўклым шуме хваль Адчую сэрцам і душою: На лёс трывог і непакою Мяне хрысціў дзевяты вал (А.Звонак). І шум баравы — то спакойны, пануры, То грозны, калі раскалышацца бура, То светлы, праніклы, патайны і чысты, Як шум ціхай хвалі люстрана-празрысты (К.Буйло). [Надзя] любіла цішыню і шыр палявых прастораў, густы шум лесу і прывольную плынь вясковага жыцця (М.Машара). Маляўнічыя ўзгоркі Наваградскага ўзвышша і прахалодны шум густога лісця дубоў і клёнаў (Я.Брыль). Жыта шумочак пяшчотны лашчыць душы маёй слых (В.Жуковіч). Глытаючы яго [вецер] і чуючы радасна-аднастайны шум у вушах, за плугам ішоў унураны ў свае думкі араты (В.Адамчык). Я чую шум рознагалосы Лясоў, лугоў... І шум глухі буйных дажджоў (Я.Колас). Засну пад роўны шум дажджу, Што елкі за акном загушкаў (С.Грахоўскі). Азёры, азёры, Шум бору сасновы... (М.Танк). І кіпарысаў шум усё напеўней, Світальны шум (П.Панчанка). Вясна прыйшла ў магутным шуме паводак, у серабрыстым шуме ручаёў, у несціханых трэлях жаваранкаў (Т.Хадкевіч). Усё наўкола напоўнілася трапяткім пошумам лістоты (А.Савіцкі). А хвоі, елкі векавыя Пад зыкі песень маладыя Маўчком стаялі ў нейкай думе, І ў іх ціхусенечкім шуме Няслось вячэрняе маленне (Я.Колас). З кустоў з аглушальным шумам сарваліся дразды-рабіннікі (М.Даніленка). Засынаў Валодзя пад гоман соснаў ды аднастайны шум дажджу (В.Шымук). Непраглядная асенняя ноч, глухі шум дажджу (М.Лынькоў). Я на свет радзіўся Пад глухі шум бору... (Я.Колас). Шалёны струмень імчаў з грозным шумам між альховых кустоў і дрэў... (М.Лынькоў). Кожны куток падхапіў яго [Міхасёў] кашаль і панёс па школе доўгім шумам (Я.Колас). Сыплюцца кроплі часта і дробна, Ціха па стрэсе бубняць. Смутак наводзіць шум іх жалобны (Я.Колас). Ён [лес] спрадвеку стаіць, нібы нязменны і зоркі страж, вакол вёскі,... і яго шум, цягучы, заклапочаны шум старога бору, кожны раз наводзіць мяне на развагу (Б.Сачанка). Стаіць над лесам шум маркотны (Я.Колас). Яна [Марына] Прадзе ды песні напявае Пад порсткі шум верацяна (Я.Колас). Не дае гуслярам сказу золата цвет, Белых хорамаў п’яныя шумы (Я.Купала). Сумным і невясёлым Сваім шумам калоссе Мне гаворыць, што восень Прыйдзе хутка ў сёлы (М.Танк). Плыве, хвалюючыся, шум, Сцюдзёны шум па нівах чорных (М.Танк). Аціх сіпатлівы пошум асінавай лістоты (А.Савіцкі). Снегам вецер сыпле ў дзверы, Ходзіць шум па лесе... І пад гэты шум трывожны Думае старая, А ўслед думкам неспакойна Вецер падпявае (Я.Колас).
* Шум-гоман.
Клакочуць, рагочуць Іматравы хвалі, На цэлыя вёрсты шум-гоман стаіць (Я.Купала). А над лесам гоман-шум густы Гудам-гулам разліваецца (Я.Колас).
