ю, нескл., н. Трыццаць першая літара беларускага алфавіта, якая абазначае: а) пасля зычных - галосны гук «у» і мяккасць папярэдняга зычнага, напрыклад: «людзі - льудзі», «сюжэт - сьужэт»; б) пасля галосных, «ў», раздзяляльнага мяккага знака, апострафа і ў пачатку слова - два гукі: «й» і «у», напрыклад: «спяшаюся - спяшайуся», «саўю - саўйу», «лью - льйу», «праб'ю - прабйу», «юнак - йунак».