Жыж - бог агню, тое ж, што Зніч у літоўцаў (ці, лепш, старажытных яцвягаў). Беларусы вераць, нібыта Жыж тое і робіць, што расхаджвае пад зямлёю і так выпускае з сябе агонь. Калі ён ходзіць паціху, то праз гэта, кажуць, саграваецца зямля; калі ж хутка, то зямля загараецца, адсюль здараюцца ў розных месцах зямной паверхні пажары; пажары гэтыя, кажуць, знішчаюць лясы, выпальваюць сенакосы, сушаць агароды, палі, ад чаго яны робяцца бясплоднымі.
Зрэшты, пра Жыжа мала вядома ў Беларусі: яго ведаюць толькі, здаецца, у Менскай губерні. Прыслоўі: «Жыж унадзіўся» - г.зн. засуха ці пажар сталі часта ўзнікаць; «Няўмычны, як Жыж» - неадчэпны, прыліплівы, як Жыж; «Жыжка села» - нешта накшталт высыпкі ці лішая села, узнікла (на губах). Жыжка ва ўласным значэнні - прышч на губах, вогнікам іначай названы ў Беларусі. (Древлянский, с. 93-94.)
