абаронніцтва, -а, н. Палітыка абароны буржуазнай дзяржавы і інтарэсаў нацыянальнай буржуазіі, якая праводзілася апартуністычнымі партыямі ў часе першай сусветнай вайны пад лозунгам “абароны бацькаўшчыны” і азначала ў сапраўднасці здраду інтарэсам рабочага класа.
