1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвінаваціць.
2. у знач. наз. абвінавачаны, -ага, м.; абвінавачаная, -ай, ж. Той (тая), каго абвінавацілі, лічаць вінаватым (вінаватай). Багушэвіч папрасіў суд дазволіць абвінавачанаму сесці побач з ім за сталом абаронцы. Ларчанка.
Паведаміць пра недакладнасьць
