акавіта, -ы, Міце, ж. Уст.
1. Гарэлка, настоеная на карэннях.
// Лепшы гатунак гарэлкі. — Набяру я мёду, налію ў карыта, падлію гарэлкі —будзе акавіта. Дубоўка.
2. перан. Паэт. Казачнае пітво, якое дае маладосць і прыгажосць; жыватворчы напітак. Вячорная цьмянасць твая, Красавік, Мой дух акавітаю поіць. Глебка.
[З лац. agua vitae — вада жыцця.]

Паведаміць пра недакладнасьць