Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (вялікі)

арбітр, -а, м. Суддзя, пасрэднік у прымірэнчым або трацейскім вырашэнні спрэчак; трацейскі суддзя. У гэтых спрэчках Лемяшэвіч выступаў у ролі арбітра. Шамякін.
// Суддзя ў спартыўных спаборніцтвах.
[Лац. arbiter.]

Паведаміць пра недакладнасьць