бабах, выкл.
1. Ужываецца гукапераймальна для абазначэння моцнага грукату ад выбуху, стрэлу, падзення чаго-н. цяжкага. “Бах! Бабах!” Гэта ўжо стралялі з вінтовак. Хомчанка.
2. у знач. вык. Разм. Ужываецца ў знач. дзеясл. “бабахнуць”, “бабахнуцца”, “бабахаць”. Мядзведзь ілбом у борць Бабах. Барадулін.

Паведаміць пра недакладнасьць