багема, -ы, ж.
1. зб. У буржуазным грамадстве — матэрыяльна незабяспечаныя прадстаўнікі інтэлігенцыі (мастакі, артысты, музыканты і пад.), якія жывуць легкадумна, бязладна.
2. Разм. Бязладны быт такога асяроддзя. Але ў рамане “сонца не свеціць”: за “лапінамі” мяшчанства, багемы і г. д. не бачны гераічныя будні сучаснасці. Адамовіч.
[Фр. bohème.]

Паведаміць пра недакладнасьць