бадзяга2, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзязе, Т -ай (-аю), ж. Бяздомны, незаняты працай чалавек. Жаласць да самога сябе агарнула Пракопа. Хто ён цяпер? Бадзяга, жабрак, бяздомнік! Колас. Моўчкі глядзіць беспрацоўны бадзяга На белакрылыя чайкі над морам. Танк.
/ Пра жывёл. Вунь — галаву падняў, глядзіць: вазьмі! Бадзяга-конь! Няма куды падзецца. Бялевіч. Зімою воўк есць усё, што трапіць яму на зуб. Выбіраць галоднаму бадзягу не прыходзіцца. В.Вольскі.
// Пра чалавека, які ўвесь час вандруе, мяняе месцажыхарства.

Паведаміць пра недакладнасьць