Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (вялікі)

безуважны, -ая, -ае. Які не праяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н.; раўнадушны. Не падымаючы вачэй, з апушчанай галавой рушыў Саўка з лесу.. Ён быў дужа стомлены, атупелы, безуважны, прыбіты. Колас.
// Які выказвае безуважнасць. Каршукоў глядзеў на мёртвы горад, на абгарэлыя чорныя коміны абыякавымі, безуважнымі вачамі. Асіпенка.

Паведаміць пра недакладнасьць