Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (вялікі)

бінокль, -я, м. Аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных падзорных труб для разглядвання аддаленых прадметаў. Палявы бінокль. Прызмавы бінокль.
[Фр. binocle ад лац. bini — пара, два і oculus — вока.]

Паведаміць пра недакладнасьць