благаславёны, -ая, -ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад благаславіць.
2. у знач. прым. Тое, што і благаславенны. “Мая краіна! Ці ж гэта ты, такая доўгачаканая, благаславёная?” Пестрак. Па хлеб мы ездзім за край свету, у благаславёны Алатау. Васілёнак.

Паведаміць пра недакладнасьць