блісь.
1. выкл. Выказвае кароткатэрміновасць дзеяння паводле дзеясл. бліснуць, бліскаць. Блісь-блісь! успыхваюць бліскаўкі, Агністанітныя брыжы. Колас.
2. у знач. вык. Адпавядае дзеясл. бліснуць, бліскаць. [Грасыльда:] — Я ўжо думала, што заснула, працёрла вочы... Ажно нешта раптам блісь ад месяца пад варыўнёй. Пташнікаў.

Паведаміць пра недакладнасьць