вілачнік*, -а, м. Черенок вил или ухвата.

Яна [маці] патрасла яму ад печы вілачнікам. Пташнікаў. ...Маці пасля цэлы ранак не магла даўмецца, дзе яна [падмазка] магла прапасці, і ледзь не паламала вілачнік аб ні ў чым не вінаватага ката. Гіль.

Паведаміць пра недакладнасьць