гарбузік*, -а, м. Семечко тыквы.

На шапцы «ожэл бялы», блішчаць гузікі - чыноўнік зноў на скверы лушчыць гарбузікі. Чарот. Яны [цёткі] хавалі яму, Ясю, выспеленыя і падсмажаныя гарбузікі. Янкоўскі. ...У тых мяшэчках, або рукаўчыках, як яна звала, маці хавала на гасцінец дзецям гарбузікі, семечкі, арэхі, высушаныя макаўкі... Марціновіч.

Паведаміць пра недакладнасьць