глей*, -ю, м. Вязкая глинистая почва.

Расло пагана: руш ні руш - жалезны глей, як грабу плашка. Лужанін. Адзін мой знаёмы знайшоў аднойчы ў глеі стары самовы кручок. Караткевіч. Бывала, залезуць панскія свінні ў гразь па вушы, за імі ўслед пастушок, выграбяцца на сухое - ногі па калені ў глеі. Карамазаў.

Паведаміць пра недакладнасьць