глыж, -а, м., абл. Ком засохшей или замёрзшей земли.

Як яго [чалавека] хутчэй прынізіць, кожны знойдзе ў сваім гусце - і адзін ударыць глыжам, камянём другі запусціць. Броўка. Зубкоў ад тых слоў яшчэ больш зацяўся, а Клімчанка шпурнуў у роў глыж. Быкаў. [Рэната] зрабіла некалькі крокаў і спынілася зноў, агледзеўшы сярод гліністых глыжоў, засыпаных попельным сіпаком, дужа знаёмы жоўты туфлік. Савіцкі.

Паведаміць пра недакладнасьць