дзічка*, -і, ж. Плод дикого дерева (яблони, груши и т.д.).

Сівы дзед мой, пан з сям'і мужыцкай, гэтак дзіўна ўнучку гадаваў, сыпаў шчодра ў прыполік дзічкі, залатоўку на сшыткі даваў. Геніюш. - Вось занясіце ў хату, няхай адыдуць, - сказаў дзядзька і высыпаў дзічкі ў прыпол Косціку. С.Александровіч. ... Мы, вясковыя хлапчукі, прыходзілі сюды з торбамі ці кошыкамі, залазілі на гэтыя грушы, трэслі з усёй сілы галіны, з радасцю слухаючы, як густа покаюць на дол спелыя дзічкі. Марціновіч.

Паведаміць пра недакладнасьць