Яна кленчыла да мяне бокам, хустка нізка насунута ад гарачыні, і я не пазнаваў бабулі, а ў твар не заглянеш. Брыль. Зневажаў [Лук'ян] бога. Таго самага, перад кім кленчыў усё жыццё. Лужанін. Дарэмна кленчыць просьбіт скрушны прад імі, - што там ні было б, - як і заўсёды, раўнадушны дубовы твар, дубовы лоб. Макаль.
Паведаміць пра недакладнасьць
