кратавінне, -я, н., зб., разм. Горки земли, нарытые кротом.

А яна [паляна] была на дзіва ціхая, ні то затоеная, ні то мёртвая: ні конь пасвіўся, ні варона села - адно сонца бляклае, абцягнутае і кратавінне пад нагамі. Лобан. Дол быў няроўны, паклычаны кратавіннем. Сачанка.

Паведаміць пра недакладнасьць