крушня, -і, ж., абл. Куча камней.

Перад ад'ездам суддзя падышоў да дзеда, які закопваў каля мяжы старую крушню, павітаўся з ім, пацікавіўся, колькі яму год і што раблю я. Танк. У той жа дзень елачку пасадзілі за агародам, на мяжы, дзе была крушня і вялікі струхлелы пень. С.Александровіч. Адышоўся [Марцін] да лесу і прысеў на невялікай крушні. Каваленка.

Паведаміць пра недакладнасьць