кутнік*, -а, м. Обедневший безземельный крестьянин, снимающий для жилья часть комнаты (угол).

Сёння быў першы дзень, калі Міколка ішоў дадому, не баючыся бясконцага дзедавага бурчання і сварак: у яго, вечнага бесхацімца, нарэшце будзе свая хата, у яго, беспрытульнага кутніка і кватаранта, будзе свой родны кут. Тычына.

Паведаміць пра недакладнасьць