лясіна, -ы, ж., разм. Единичное дерево.

- Э, ці гэта не бывае, - падумаў сам сабе [чалавек], узяў сякеру ў рукі і нахіліўся, шукаючы, дзе б адсячы канец лясіны. Гарэцкі. Тут ужо стала відаць, як на самай выспе ў канцы іх надзела пахіла вагаўся свежы, з неакоранай лясіны звіты вялізны крыж... Быкаў. Пакруціўшыся, пахадзіўшы вакол, знайшоў [Цікаўны] зламаную (відаць, бураю) сукаватую лясіну, прыставіў яе да сцяны і па ёй палез наверх. Сіпакоў.

Паведаміць пра недакладнасьць