протар, -а, м., абл. Иголка с поломанным ушком; обломок металлического стержня.

Толькі выняў Сцяпан капшук, каб закурыць, пачаў прачышчаць цыбук прывязаным да капшука драцяным протарам, як спыніўся каля яго Баранок. Крапіва. На табе, качачка, хлебца кусочак, а ў асяродак - сталёвы кручочак. Хапай ротам, глытай протар. Вітка.

Паведаміць пра недакладнасьць