прочкі, -чак, адз. няма. Уход из семьи в результате ссоры, размолвки.

Ён [Пракоп] проста выказаў свой пратэст, абурэнне і крыўду ў форме гэтых старых традыцыйных прочак. Колас. Даўняя спрэчка паміж зацікаўленымі асобамі вырашалася звычайна прочкамі. Сыходзіла жонка - быў вінаваты муж, сыходзіў муж - лічылася пераможанай жонка. Стральцоў. Не ад мужа, а найперш ад свёкравай знявагі яна [Зося] яшчэ пазалетась сыходзіла ў прочкі... Далідовіч.

Паведаміць пра недакладнасьць