Няміра адубеў, стоячы на скавышы, не бачачы людзей на пустой вуліцы. Чорны. А вось тыя Зэнкавы аднагодкі, на каторых у гэту пору лахманы матляў вецер у чыстым полі, каторыя стылі на скавышы, пасучы статак, - тыя ведалі гора. Калюга. Але нашых плеч не сагнулі ні замець, ні снег, ні скавыш, - гайдаліся рэчышчы вуліц, высокія вежы Масквы. Глебка.
Паведаміць пра недакладнасьць
