Маскалік Міхась (1903-1965), каталіцкі святар усходняга абраду, доктар філалогіі, рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч у Заходняй Германіі, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр і педагог.

Нарадзіўся 18.03.1903 у в. Гарадзея недалёка ад Нясвіжа. Вучыўся ў Віленскім універсітэце імя Стафана Баторыя. У 1932 г., атрымаўшы стыпендыю ад мітрапаліта А.Шаптыцкага, выехаў на вучобу ў Германію. У 1933 г. заснаваў «Саюз беларускіх студэнтаў у Нямеччыне». Скончыў калегіум св. Андрэя ў Мюнхене (1938), дзе вывучаў філасофію і тэалогію. Пасвячоны ў святары 17.07.1938. На кароткі час вярнуўся ў Вільню, дзе ў касцёле св. Мікалая адслужыў першую імшу. Напярэдадні Другой сусветнай вайны вярнуўся ў Германію. У гады вайны выконваў святарскія абавязкі сярод ваеннапалонных. У выніку непаразумення ў 1943 г. быў арыштаваны, некалькі месяцаў правёў у канцлагеры Заксенхаўзен. Вызвалены дзякуючы намаганням Папскай місіі ў Германіі. Кароткі час працаваў пры Візітатуры ў Берліне. Пазней праводзіў душпастырскую дзейнасць у г. Гільдэсгайм. У пасляваенны час стала пасяліўся ў г. Госляр. Ініцыятар заснавання і кіраўнік Беларускай харытатыўнай службы, якая дапамагала беларускім і ўкраінскім бежанцам у Германіі. Праводзіў душпастырскую дзейнасць у парафіях Радэрборн, Оснабрук і Гільдэсгайм. У 1959 г. ў Мюнхенскім універсітэце абараніў доктарскую дысертацыю па беларускай літаратуры. Памёр 25.09.1965 у г. Гільдэсгайм.

Літ.: Źnič (Рым). 1965. № 85-86; Божым шляхам (Лондан). 1965. № 6; ЭГБ, V.

Паведаміць пра недакладнасьць