Разам з тым прадстаўнікі 12 родаў гэтага сямейства значна адрозніваюцца адзін ад аднаго. Палову сямейства, якое ўключае больш як 50 відаў, складаюць прадстаўнікі роду рагатых часночніц, пашыраных у гарах Паўднёвай Азіі і Малайскага архіпелага. Гэта найбольш прымітыўныя жывёлы, якія характарызуюцца свабоднымі міжпазванковымі дыскамі. Арыгінальныя вусатыя часночніцы, пашыраныя ў Сычуані, адрозніваюцца наяўнасцю ў самцоў вусападобных шыпікаў на верхняй губе. Шэсць відаў паўночнаамерыканскіх часночніц аб'яднаны ў род лапатаногаў, назву якога можна было б даць усяму сямейству ў сувязі з наяўнасцю лапатападобных рыючых пятачных бугроў. Аднак існуюць і такія прадстаўнікі сямейства з роду крыжавікоў, у якіх пятачны бугор акруглы і невялікі.
У Беларусі распаўсюджаны адзіны прадстаўнік сямейства - часночніца звычайная.
Для роду часночніц, прадстаўнікі якога пашыраны ў Эўропе, Заходняй Азіі, Паўночнай Афрыцы, акрамя вертыкальнай зрэнкі і лапатападобных пятачных бугроў, характэрна адсутнасць барабаннай перапонкі і галасавых рэзанатараў, наяўнасць касцявой грудзіны, добра развітай плавальнай перапонкі паміж пальцамі задніх ног. Яны вядуць змрокавы і начны лад жыцця. Адметнай асаблівасцю з'яўляюцца вялікія памеры апалонікаў, якія разам з хвастом у 2-4 разы перавышаюць памеры дарослых жывёл. Мяркуюць, што назва сямейства - «часночніцы» - звязана нібыта з часночным пахам скурных выдзяленняў гэтых амфібій.
