Эразм Ратэрдамскі (1469-1536; сапр. Дэзідэрый), пісьменнік, філолаг, багаслоў, філосаф-гуманіст эпохі Адраджэння. Нарадзіўся ў галандскім горадзе Ратэрдам. Пісаў на лацінскай мове. Лічыўся агульнапрызнаным «главой паўночных гуманістаў». Сучаснікі яго вельмі паважалі і называлі «светачам эпохі», «вялікім мудрацом», «самым лепшым». Адмаўляў нацыянальны, палітычны і рэлігійны фанатызм, багаслоўскі дагматызм, удзельнічаў у падрыхтоўцы Рэфармацыі, але не прыняў яе. Вышэйшымі мэтамі і ідэаламі чалавецтва лічыў гуманнасць, духоўнасць і пазнанне. Выдаў грэчаскі пераклад Новага Запавету (1517; з каментарамі) і ўласны лацінскі пераклад (1519). У самым вядомым філасофска-сатырычным творы «Пахвала Дурноце» (1509; 40 перавыданняў пры жыцці; прысвечана Т.Мору, сябру Э.Р.) высмейваў норавы і заганы сучаснага яму грамадства. Сатыра Э.Р. мае як бытавую, маральную, так і відавочную сацыяльную накіраванасць. Аўтар маральных павучанняў, прытчаў, дыялогаў («Хатнія гутаркі», 1519-1535), трактатаў («Аб свабодзе волі», 1524; супраць М.Лютэра), лістоў.

Паведаміць пра недакладнасьць