Пачуццё адказнасці - адна з важнейшых якасцей асобы. Яна непарыўна звязана з такімі рысамі, як чалавечы гонар, чалавечая годнасць, сумленнасць, прыстойнасць, абавязковасць. Таму любы ўчынак найперш заснаваны на маральнай адказнасці. У сваіх рашэннях і дзеяннях у чалавека заўсёды ёсць выбар паміж асабістым ці групавым «хачу» і грамадска неабходным «трэба». У безадказнага чалавека верх бярэ «хачу», а сумленны, адказны робіць так, як «трэба», прытым стараецца, каб вынік быў найлепшы. Таму адказнасць звязана не толькі з дысцыплінай, а і з ініцыятывай, пошукам. Яна патрабуе адзінства правоў і абавязкаў, слова і справы. Чым больш правоў, паўнамоцтваў, тым вышэй мера адказнасці.
Безадказнасць спараджае бюракратыю, злачыннасць, карупцыю, мафію, тэрарызм і інш. У безадказнасці - прычына большасці ўсіх няўдач і няшчасцяў: ад звычайнай незаслужанай крыўды да такой глабальнай катастрофы, як Чарнобыльская. Для павышэння адказнасці найперш неабходна маральнае, духоўнае аздараўленне грамадства, усталяванне рэальнай дэмакратыі і самакіравання, каб дзейнасць кожнага была навідавоку, каб кожны адчуваў асабістую адказнасць за справы калектыву, за лёс дзяржавы.
