У Беларусі, як і ў іншых краінах, беспрацоўе з'явілася ў выніку рацыяналізацыі вытворчасці. Пераважала скрытае беспрацоўе, асабліва сярод сельскага насельніцтва: у 1890 у беларускіх вёсках было не занята 1127,8 тыс. чалавек (38,9%), у 1900 - 2039,8 тыс. чалавек (56,9%). Па 5-6 месяцаў на працягу года не мелі работы многія дробныя таваравытворцы. У час крызісу 1901-1903 беспрацоўныя складалі амаль 19% прамысловых рабочых. За 50 гадоў да 1-й сусветнай вайны ў пошуках работы бацькаўшчыну пакінула 1,4 млн. беларусаў. Афіцыйна лічылася, што беспрацоўе ў БССР ліквідавана ў 1931 у выніку пераваг сацыялістычнай эканомікі. Фактычна высокая занятасць падтрымлівалася за кошт неапраўдана вялікай колькасці работнікаў пры ўраўняльна нізкай аплаце іх працы, гэтаму спрыяла і тэхнічная адсталасць значнай часткі прадпрыемстваў, асабліва ў дапаможнай вытворчасці. Рыначныя адносіны ў сучаснай Беларусі прывялі да фармавання рынку працы. На пачатак 1997 зарэгістравана 182500 беспрацоўных, узровень беспрацоўя склаў 3,6%. Функцыі біржаў працы выконваюць цэнтры занятасці.
Паведаміць пра недакладнасьць
