ура
1. межд. ура
2. сущ. ура нескл., ср.
громовое ура грамавое ўра
◊ на ура на ўра

уравнение
1. ураўнаванне, -ння ср.; неоконч. ураўноўванне, -ння ср.
2. мат. ураўненне, -ння ср.

уравненный, уравнённый ураўнаваны, зраўнаваны, параўнаваны

уравнивание
I раўнаванне, -ння ср., ураўноўванне, -ння ср.; см. уравнивать I
II раўнаванне, -ння ср., зраўноўванне, -ння ср.; см. уравнивать II

уравнивать
I несовер. (к уравнять) раўнаваць, ураўноўваць
II несовер. (к уровнять) раўнаваць, зраўноўваць

уравниваться
I несовер. возвр., страд. раўнавацца, ураўноўвацца; см. уравняться, уравнивать I
II несовер. возвр., страд. раўнавацца, зраўноўвацца; см. уровняться, уравнивать II

уравниловка разг. ураўнілаўка, -кі жен.

уравниловский ураўнілаўскі

уравнительность ураўняльнасць, -ці жен.

уравнительный ураўняльны

уравновесить совер. ураўнаважыць

уравновеситься ураўнаважыцца

уравновешение ураўнаважанне, -ння ср.

уравновешенность ураўнаважанасць, -ці жен.

уравновешенный прич. прил. прям., перен. ураўнаважаны

уравновешивание ураўнаважванне, -ння ср.

уравновешивать несовер. ураўнаважваць

уравновешиваться возвр., страд. ураўнаважвацца

уравнять совер. ураўнаваць, зраўнаваць, мног. параўнаваць

уравняться ураўнавацца, зраўнавацца, мног. параўнавацца