Більдзюкевіч Усевалад (1879 - пасля 1940), праваслаўны свецкі і грамадскі дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., рэдактар, журналіст, публіцыст.

Нарадзіўся 09.04.1879 у Менску. Паходзіў з сям'і праваслаўных беларусаў: бацькі - Віктар і Аляксандра (з дому Башынскіх) Більдзюкевічы. Да Першай сусветнай вайны працаваў чыноўнікам на чыгунцы. З 1918 г. ўваходзіў у склад урада Беларускай Народнай Рэспублікі. Са студзеня 1919 г. - у Вільні. Разам з Ф.Вернікоўскім і А.Каўшом у студзені 1930 г. на канферэнцыі прадстаўнікоў беларускіх праваслаўных арганізацый удзельнічаў у стварэнні Беларускага праваслаўнага камітэта па беларусізацыі царквы. Рэдагаваў часопіс «Сьветач Беларусі» (1931). Прымаў удзел у заходнебеларускім нацыянальна-рэлігійным жыцці. Выступаў на старонках беларускіх свецкіх і рэлігійных перыядычных выданняў, публікуючы матэрыялы па праблемах праваслаўнай царквы ў Польшчы і беларусізацыі рэлігійнага жыцця («Сьветач Беларусі», «Biełaruskaja Krynica» і інш.). Публікацыі падпісваў як уласным прозвішчам, так і псеўданімамі («Тутэйшы», «Местный»). Падтрымліваў сяброўскія адносіны з архімандрытам Філіпам і з беларускай групоўкай А.Луцкевіча. Прыхільнік ідэі аўтакефаліі Беларускай праваслаўнай царквы.

Літ.: LCVA, ф. 51, воп. 7, спр. 6, 1687; ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1.

Паведаміць пра недакладнасьць