Нарадзіўся ў 1911 г. на Віленшчыне. Паходзіў з сям'і беларусаў-католікаў. Вучыўся ў Віленскай духоўнай каталіцкай семінарыі. Быў выключаны з ліку клерыкаў за беларускую дзейнасць. З 1936 г. - студэнт юрыдычнага факультэта Віленскага ўніверсітэта імя Стафана Баторыя. Удзельнічаў у працы «Акадэміцкага кола сяброў Беларусаведы» (1936-1939). З'яўляўся адным з арганізатараў «руху маладых адраджэнцаў». Рэдагаваў і выдаваў яго друкаваны орган - газету «Да 25 сакавіка» (лістапад 1936 - сакавік 1938). Прыхільнік Беларускай хрысціянскай дэмакратыі. Належаў да заходнебеларускай нацыянал-дэмакратычнай групоўкі святара В.Гадлеўскага. Браў удзел у рэдагаванні заходнебеларускай газеты «Беларускі фронт» (1936-1938). У гады Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у беларускім грамадска-палітычным руху. З 1944 г. - у эміграцыі. Спачатку жыў у перасыльных лагерах Германіі. Узначальваў Задзіночанне беларускіх скаўтаў на чужыне. Пазней пераехаў у ЗША. Адзін з відных каталіцкіх свецкіх дзеячаў беларускага замежжа. Рэдагаваў і выдаваў часопісы «Беларуская царква» і «Litva». Аўтар гістарычных даследаванняў «Zamojdz і Litva: Roznyja krainy і narody» (1953-1954), «З гісторыі Беларусі або Крывіччыны-Літвы» (1965) і інш. Шырока супрацоўнічаў з беларускім эмігранскім перыядычным друкам («Бацькаўшчына», «Беларус» і інш.). Памёр 25.08.1991 у г. Чыкага.
Літ.: Бацькаўшчына (Мюнхен). 1949. № 8; Малецкі Я.; Беларус (Нью-Ёрк). 1991. № 382; Кіпель В.; Беларуская мінуўшчына (Менск). 1995. № 2.
