Пасьля заканчэньня сярэдняй і музычнай школаў у 1956 вучыўся на энэргетычным факультэце БПІ. З 1959 па 1963 - навучэнец Менскай музычнай вучэльні, а з 1963 па 1969 - студэнт Беларускай кансэрваторыі. Адначасова працаваў выкладчыкам у музычных школах.
У 1971-1974 - асьпірант Інстытуту філязофіі і права АН БССР, потым малодшы навуковы супрацоўнік таго ж інстытуту да 1983. Падрыхтаваў кандыдацкую дысэртацыю «Нацыянальнае і інтэрнацыянальнае ў мастацкай культуры», але яна была прызнаная «нацыяналістычнай», і абарона не адбылася.
З 1983 па 1984 Б. працуе на тэлебачаньні. У 1984 зноў вяртаецца на працу ў Акадэмію Навук. У 1985 Аляксей Каўка перапраўляе ў Лёндан манаграфію Б. «Роднае слова і маральна-эстэтычны прагрэс», дзе даваўся аналіз моўнае сытуацыі ў Беларусі. Пасьля выхаду кнігі ўлады распачынаюць перасьлед Б. Яго выключаюць з КПСС, пазбаўляюць статуса навуковага супрацоўніка, у 1987 ён вымушаны канчаткова пакінуць працу. З таго часу Б. - вольны літаратар, у 1988 за мяжою выходзяць дзьве кнігі паэзіі, у Беларусі ягоныя творы не друкуюцца.
У 1989 Б. актыўна супрацоўнічае з рэдакцыяй самвыдавецкай «Праваслаўнай думкі», дзе ўпершыню на Радзіме выдаецца ягоны зборнік «Малітвы за Беларусь» (як літаратурны дадатак да газэты). Сябра СП Беларусі з 1989. З 1991 супрацоўнік Нацыянальнага Навукова-Асьветнага Цэнтру імя Францішка Скарыны.
З 08.07.1996 - паслушнік Жыровіцкага праваслаўнага манастыра.
Тв.: 1. Роднае слова і маральна-эстэтычны прагрэс. - Лёндан, 1985; 2. Рэха малітвы: Вершы. - Ню Ёрк, 1988; 3. Саната ростані: Вершы. - Бепасток, 1988; 4. Малітвы за Беларусь. Першы зборнік на Радзіме. - Менск, 1989.
Інтэрвію: 5. Інтэрвію з Алегам Бембелем. «Безь мяне нічога ня зробіце...» // Студэнцкая думка. 1989, № 3. С. 7-12; 6. «Трэба часьцей бываць у абіцелі...» (інтэрвію брала Марына Коктыш) // Народная Воля. 29.05.1998.
Ларыса Андросік
