У адрозьненьні ад I-га выступу хіпі ў Горадні (кастрычнік 1971) улетку 1972 да прадстаўнікоў гарадзенскага і прыбалтыйскага хіпі-рухаў далучыліся хіпі зь Львову, Масквы і Ленінграду.
Дэманстрацыя была добра сплянаваная: тутэйшыя і прыежджыя хіпі сабраліся ля Гарадзенскага вакзалу і рушылі па ходніках па Савецкай вуліцы да цэнтальнай Савецкай плошчы. Дэманстранты несьлі плякаты з патрабаваньнямі свабоды слова, свабоды выбару, свабоды каханьня. Наперадзе нехта з гарадзенскіх хіпі вёў на ланцужку размаляванага пеўня - сымбаль свабоды.
На падыходзе да Савецкай плошчы дэманстрантаў сустрэлі шэрагі вайскоўцаў-дэсантнікаў, колькасьць якіх перавышала колькасьць хіпі. Па загадзе дэсантнікі кінуліся на калёну і пачалі зьбіваць хіпі гумовымі кіямі. Зьбітых дэманстрантаў кідалі ў «рэфрыжаратары» (закратаваныя вайсковыя машыны). У ліку затрыманых апынуліся як прыежджыя, так і тутэйшыя. Паводле ўспамінаў затрыманых, «усіх адвозілі ў пустыя кашары Іркуцка-Пінскай танкавай дывізіі», якая тады кватаравалася ў Чэхаславакіі. Пасьля разгону дэманстрацыі ў бліжэйшых дварах рабілі «зачысткі».
Затрыманых дапытвалі, высьвятлялі склад арганізатараў, імёны ўдзельнікаў; праз два дні ўсіх выпусьцілі.
У затрыманых гарадзенскіх хіпі супрацоўнікі КГБ рабілі ператрусы.
Літ.: 1. Астроўскі Г. (Сяргей Астраўцоў). Лета 1972: разгон мірнай дэманстрацыі ў Горадні // Пагоня 25.09.-07.10.1992.
