Школьны тэатр, тэатр пры духоўных навучальных установах (акадэміях, калегіях, брацкіх школах) Беларусі. Яго ўзнікненне звязана з дзейнасцю езуітаў. Развіваўся ў рэчышчы мастацтва барока. Спектакль Ш.т. уяўляў сабой пышнае відовішча з музыкай, спевамі, танцамі. Паміж актамі выконваліся хары, балеты, бытавыя камедыйныя сцэнкі-інтэрмедыі (на лацінскай, польскай, беларускай мовах). Меў сваю распрацаваную эстэтыку (трактаты М.Сарбеўскага, Г.Каніскага і інш.). У рэпертуары былі і т.зв. школьныя драмы, дэкламацыі, дыялогі, аўтарамі якіх звычайна былі выкладчыкі паэтыкі і рыторыкі; яны ж навучалі вучняў і акцёрскаму майстэрству. Паказы адбываліся найчасцей на лацінскай мове, у 18 ст. - на польскай. Існавалі практычна ва ўсіх буйных і сярэдніх гарадах, мястэчках Беларусі. Некаторыя Ш.т. дзейнічалі на працягу многіх дзесяцігоддзяў (напр., адпаведны тэатр у Полацку праіснаваў каля 240 гадоў). У рэчышчы Ш.т. была дзейнасць С.Полацкага ў брацкай школе пры Богаяўленскім манастыры ў Полацку ў 1656-1664, вучні якой выконвалі спецыяльна напісаныя ім дэкламацыі.