Ракевіч Міхась

Ракевіч Міхась (1927, в. Воўчкі Азярніцкай гміны на Слонімшчыне - 08.03.1992, пахаваны на могілках в. Клепачы на Слонімшчыне), адзін зь ініцыятараў заснаваньня і актыўны ўдзельнік беларускага патрыятычнага падпольля 1946-1947 у Заходняй Беларусі. Вучыўся ў Азярніцы і Слоніме. Да 1944 скончыў тры курсы Слонімскай настаўніцкай сэмінарыі. З 1945 - навучэнец Берасьцейскага чыгуначнага тэхнікуму. У пачатку 1946 - удзельнік стварэньня беларускага патрыятычнага сацыял-дэмакратычнага падпольля пад кансьпірацыйным назовам «Чайка» ў Слоніме. У тым жа годзе ім было створана аналягічнае падпольле і пры Берасьцейскім чыгуначным тэхнікуме. Прымаў актыўны ўдзел у кіраўніцтве падпольным рухам і заснаваньні Цэнтру Беларускага Вызваленчага Руху (ЦБВР), у якім быў намесьнікам кіраўніка Цэнтру па вайсковых пытаньнях.

Арыштаваны баранавіцкім абласным аддзелам МГБ у чэрвені 1947. Да суду ўтрымліваўся ў баранавіцкім сьледчым ізалятары «Крывое кола». Р., як і ўсе ўдзельнікі падпольля, быў абвінавачаны паводле артыкулаў 63-I і 76 КК БССР (цывільная здрада радзіме і антысавецкая агітацыя); засуджаны ваенным трыбуналам на закрытым працэсе 16-18.10.1947 у Баранавічах да 25 гадоў зьняволеньня і 5 гадоў пазбаўленьня правоў з канфіскацыяй маёмасьці.

Пакараньне адбываў у турмах гарадоў Баранавічы і Ворша, у кацлягерох № 2 і № 3 у Інце (Комі АССР); працаваў на шахтах. Вызвалены са зьняцьцём судзімасьці паводле рашэньня камісіі Вярхоўнага Савету СССР у 1956. Пасьля вызваленьня застаўся працаваць на шахтах «Інтавугаль» на пасадзе памочніка начальніка вэнтыляцыі шахты. Там жа скончыў горны тэхнікум і ажаніўся. Рэабілітаваны ў 1975. У Слонім вярнуўся ў 1988.

Васіль Супрун

Антысавецкія рухі ў Беларусі (1944-1956). Даведнік