У сярэдзіне 2-га тысячагоддзя да н.э. фінікійцы (міжземнаморскія семіцкія купцы-мараходы) вынайшлі спрошчанае пісьмо, якое складалася з 22 знакаў. Кожны знак у ім абазначаў пэўны зычны і любы або ніякі галосны; словы не аддзяляліся адно ад аднаго. Паступова тэкст пачалі падзяляць на словы, літарамі пазначаць і пэўныя галосныя. Знакі фінікійскага пісьма ўспрынялі суседнія народы - жыды, арамеі, арабы, а ў 9-8 ст. да н.э. - грэкі. Але ў грэчаскай мове не было некаторых зычных гукаў, для якіх у фінікійскім пісьме меліся літары. Такія «лішнія» літары грэкі выкарысталі для таго, каб перадаваць галосныя гукі. Так узнік першы сапраўдны алфавіт, або азбука. Ад грэчаскага пісьма паходзяць лацінскі алфавіт і кірыліца з дадаткам некаторых новых літар для гукаў, якія адсутнічалі ў грэчаскай мове. Доўгі час кірыліца выкарыстоўвалася ў балгарскім, старабеларускім, стараўкраінскім і старарасейскім пісьменствах. Выдатным дасягненнем старабеларускай графікі было стварэнне Ф.Скарынам друкарскага варыянта алфавіта, які стаў узорам для іншых усходнеславянскіх друкароў. Вялікае значэнне ў развіцці расейскага пісьма мела Пятроўская рэформа 1708-1710, у выніку якой быў створаны грамадзянскі шрыфт. Пад яго ўплывам пазней змяніліся беларуская і ўкраінская пісьмовыя сістэмы.
Стварэнне славянскай азбукі звязваюць з імёнамі візантыйскіх місіянераў Канстанціна (Кірыла; каля 827-869) і яго брата Мяфодзія (815-885). У 862 у Канстанцінопаль прыбылі паслы мараўскага князя Расціслава, які прасіў накіраваць у Маравію прапаведнікаў для ўсталявання там хрысціянскай рэлігіі на зразумелай народу мове. У хуткім часе Кірыла, які валодаў некалькімі мовамі і мясцовым славянскім дыялектам, стварыў славянскую азбуку з 38 літар. Частка літар была запазычана з грэчаскага алфавіта, а некаторыя спецыяльна прыдуманы для перадачы гукаў славянскіх моў. Кірыла пераклаў Евангелле і іншыя царкоўныя кнігі. Пасля 894, калі славянскую мову абвясцілі афіцыйнай мовай царквы і дзяржавы, у Балгарыі пачалі адзначаць Дзень славянскага пісьменства. Верагодна, напачатку гэта было выключна царкоўнае свята, пазней яно стала ўсенародным. Міжнароднае свята славянскага пісьменства і славянскіх культур у 1986 адбылося ў Маскве, у 1989 - у Кіеве, у 1990 - у Менску (Вязынка). З 1994 у Беларусі шырока адзначаецца свята беларускага пісьменства і друку.
Пісьменствам таксама прынята называць сукупнасць пісьмовых літаратурных помнікаў якой-небудзь мовы або народа.
