Тэракота (іт. terra cotta - літаральна абпаленая зямля), непаліваныя керамічныя вырабы (гл. Кераміка) з каляровым порыстым чарапком, якія маюць мастацкае і ўтылітарнае прызначэнне (посуд, вазы, скульптура, цацкі, кафля, архітэктурныя дэталі). У Беларусі Т. вядома з часоў неаліту.
