1) Жанр у літаратуры, музыцы, тэатры, на эстрадзе, свядомая імітацыя ў сатырычных, іранічных і гумарыстычных мэтах індывідуальнай манеры, стылю, напрамку, жанра ці стэрэатыпаў маўлення, паводзін (напр., Казьма Пруткоў). Высмейвацца могуць як асобныя людзі, іх дзеянні, паводзіны, так і ў цэлым грамадскі лад, нявартасная рэчаіснасць. Першыя заходнеэўрапейскія ўзоры П. з'явіліся ў старажытнагрэчаскай літаратуры (паэт Гіпанакт напісаў пародыю на эпічныя паэмы Гамера «Іліяда» і «Адысея»). У сярэднія вякі ўзніклі П. на важнейшы тэкст у сістэме культуры - Біблію, а таксама на богаслужбовыя абрады. У Новы час былі распаўсюджаны П. на творы розных мастацкіх стыляў і плыняў - барока, класіцызм, рамантызм, рэалізм, мадэрнізм і інш.).
2) Перайманне, якое неўсвядомлена скажае ўзор; смешнае, скажонае падабенства чаго-небудзь.
3) Элемент смехавой культуры.
