Прыхільнік экзыльнага ўраду Ўкраінскай Народнай Рэспублікі. З 1933 - кіраўнік падпольнай арганізацыі «Украінскае Нацыянальнае Адраджэньне» на Заходняй Украіне. Мэтаю арганізацыі была барацьба за адраджэньне Ўкраінскай Народнай Рэспублікі. У 1934-1935 знаходзіўся ў картуз-бярозаўскім канцлягеры. Летам 1941 утвораная ім Палеская Сеч Украінскай Паўстанчай Арміі ўзяла пад кантроль частку Палесься. З восені 1941 адмовіўся ад супрацоўніцтва зь немцамі й сышоў у падпольле. ПС УПА супрацоўнічала зь Беларускай Народнай Партызанкай. У 1942 зьмяніў назоў ПС УПА на Ўкраінскую Нацыянальна-Рэвалюцыйную Армію. Летам 1943 аддзелы Бараўца былі сілай падначаленыя ОУН С.Бандэры, а сам атаман трапіў у нямецкі канцлягер Заксэнхаўзэн, дзе знаходзіўся да канца вайны.
На эміграцыі ўзначальваў вайсковую арганізацыю Ўкраінская Нацыянальная Гвардыя, супрацоўнічаў з падобнымі беларускімі эмігранцкімі арганізацыямі. Выдаваў часапіс «Меч і воля». Аўтар успамінаў «Армія без держави» (Львоў, 1993).
Бібл.: 1. Леонюк В. Словник Берестейщини. Львів, 1996. С. 74-75; 2. Баравец Тарас // Беларуская энцыклапедыя: у 18 т. Мн., 1996. Т. 2. С. 286.
Сяргей Ёрш
