неволничий, гл. невольничий

неволничо прысл. па-нявольніцку, па-рабску

неволный, гл. невольный

неволство, гл. невольство

невольникъ, неволникъ наз.
1. раб, нявольнік; зняволены, палонны; прыгонны
2. перан. чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго-н.

невольница, неволница наз. раба, нявольніца; прыгонная

невольничий, неволничий прым. нявольніцкі, рабскі; параўн. неволницкий, неволнический

невольный, неволный прым.
1. нявольны; які знаходзіцца ў прыгоннай залежнасці
2. зроблены супраць волі ці па няведанні
3. у знач. наз. нявольнік, раб; прыгонны

невольство, неволство наз.
1. тое, што і неволя I 1
2. тое, што і неволя I 2
3. турэмнае зняволенне

неволя I наз.
1. адсутнасць незалежнасці, свабоды; палітычны, рэлігійны прыгнёт, падпарадкаванне; параўн. невольство 1
2. стан асабістай залежнасці; палон; няволя, рабства; прыгонная залежнасць; перан. стан духоўнай залежнасці (у рэлігійным разуменні); параўн. невольство 2
3. патрэба, неабходнасць; цяжкае становішча; прымус
◊ неволею, по неволи супраць волі, насуперак жаданню; з прымусу

неволя II прысл. абавязкова; неабходна

невоместимый дзеепрым.
1. тое, што і невместимый 1
2. тое, што і невместимый 2

невонтпливе, невотпливе прысл. ад невонтпливый

невонтпливый прым. які не выклікае сумнення, бясспрэчны, безумоўны; надзейны, пэўны; моцны

невотпливе, гл. невонтпливе

невписанье наз. неўпісанне

невпокой, гл. неупокой

невпокойный прым. ад невпокой

неврадовне, гл. неурадовне

невреденый дзеепрым. якога не мучаць; які не церпіць пакут