учащий
1. прич. які (што) вучыць; які (што) навучае; см. учить
2. сущ. навучальнік, -ка муж.
собрались учащиеся и учащие сабраліся навучэнцы і навучальнікі

учащийся
1. прич. які (што) вучыцца; які (што) навучаецца; см. учиться
2. сущ. навучэнец, -нца муж.; (ученик) вучань, -чня муж.; (студент) студэнт, -та муж.; (слушатель) слухач, -ча муж.; (курсант) курсант, -та муж.

учёба жен. навучанне, -ння ср.; вучоба, -бы жен.

учебник падручнік, -ка муж.

учебно-воспитательный навучальна-выхаваўчы

учебный
1. (связанный с учением) навучальны, вучэбны
учебный год навучальны (вучэбны) год
учебное пособие навучальны (вучэбны) дапаможнік
учебное заведение навучальная установа
учебный план навучальны (вучэбны) план
учебная часть навучальная (вучэбная) частка
учебный процесс навучальны (вучэбны) працэс
учебные помещения навучальныя (вучэбныя) памяшканні
2. (тренировочный) вучэбны
учебный батальон вучэбны батальён
учебный самолёт вучэбны самалёт
учебная стрельба вучэбная стральба

учение
1. (действие) вучэнне, -ння ср., навучанне, -ння ср.
время учения час вучэння (навучання)
кончить учение скончыць вучэнне (навучанне)
быть в учении вучыцца
2. (наука, теория) вучэнне, -ння ср.
учение о социалистическом государстве вучэнне аб сацыялістычнай дзяржаве
марксистско-ленинское учение о партии марксісцка-ленінскае вучэнне аб партыі
учение Ленина вучэнне Леніна

ученик вучань, -чня муж.

ученица вучаніца, -цы жен.

ученический вучнёўскі

ученичество вучнёўства, -ва ср.

ученный вучаны

учёность вучонасць, -ці жен.

учёный
1. прил. (много знающий) вучоны
учёные люди вучоныя людзі
2. прил. (научный) навуковы; вучоны
учёный комитет навуковы камітэт
учёное общество навуковае таварыства
учёный совет вучоны савет
учёная степень вучоная ступень
учёный секретарь вучоны сакратар
3. сущ. (специалист) вучоны, -нага муж.
замечательные открытия советских учёных выдатныя адкрыцці савецкіх вучоных

учёс муж. пачаскі, -каў ед. нет, пачассе, -сся ср.

учесаться совер. (уменьшиться от чесания) учасацца

учесть совер.
1. улічыць; прыняць пад увагу
я учёл его замечание я ўлічыў яго заўвагу
2. (подсчитать) улічыць, падлічыць
учесть расходы улічыць (падлічыць) выдаткі
3. (вексель) фин. дыскантаваць

учёт
1. (регистрация кадров) учот, -ту муж.
снять (сняться) с учёта зняць (зняцца) з учоту
стать на учёт стаць на ўчот
брать на учёт браць на учот
2. в др. знач. улік, -ку муж., падлік, -ку муж.
учёт товаров улік (падлік) тавараў
бухгалтерский учёт бухгалтарскі ўлік (падлік)
учёт труда улік (падлік) працы
вести учёт весці ўлік (падлік)
не поддаваться учёту не паддавацца ўліку (падліку)

учётный
1. (относящийся к подсчёту) падліковы
2. (относящийся к учёту регистрации) уліковы
учётная карточка уліковая картка
3. фин. учотны, дысконтны
учётный процент учотны (дысконтны) працэнт

учётчик падліковец, -коўца муж.