увести совер.
1. павесці; (вывести) вывесці, мног. павыводзіць; (отвести) адвесці, мног. паадводзіць; (завести) завесці, мног. пазаводзіць
увёл детей в лес павёў дзяцей у лес
увести лошадь из конюшни вывесці каня з канюшні
она увела его домой яна завяла (адвяла) яго дадому
2. разг. (похитить) украсці; (свести) звесці, мног. пазводзіць; (отбить у кого-либо) звесці, мног. пазводзіць; адбіць, мног. паадбіваць
увести корову украсці (звесці) карову
он увёл жену у знакомого инженера ён звёў (адбіў) жонку ў знаёмага інжынера

увечить несовер. нявечыць, знявечваць; (калечить) калечыць

увечиться возвр., страд. нявечыцца, знявечвацца; калечыцца

увечный уст.
1. прил. пакалечаны, знявечаны
2. сущ. калека, -кі муж., жен., пакалечаны, -нага муж.; знявечаны, -нага муж.

увечье калецтва, -ва ср.

увешанный увешаны, абвешаны, мног. паабвешваны

увешать совер. увешаць, абвешаць, мног. паабвешваць

увешаться увешацца, абвешацца

увешенный увешаны, абвешаны, мног. паабвешваны; см. увесить

увешивать несовер. увешваць, абвешваць

увешиваться возвр., страд. увешвацца, абвешвацца

увещание ср.
1. угаворванне, -ння ср., угаворы, -раў, ед. угавор, -ру муж.; пераконванне, -ння ср.; раджанне, -ння ср.
1. навучанне, -ння ср., павучанне, -ння ср.; см. увещать

увещатель книжн. уст. угаворшчык, -ка муж.; (советчик) дарадчык, -ка муж.

увещательный угаворны; угаворлівы; (назидательный) навучальны, павучальны

увещать несовер.
1. (уговаривать) угаворваць; (убеждать) пераконваць; (советовать) раіць, радзіць
2. (наставлять) навучаць, павучаць

увещевание книжн. уст. см. увещание

увещеватель книжн. уст. см. увещатель

увещевательный книжн. уст. см. увещательный

увещевать несовер. книжн. см. увещать

увивать несовер. увіваць, укручваць; абвіваць