увлекательно нареч. цікава; займальна; захапляюча; прывабна; чароўна; спакусліва

увлекательность цікавасць, -ці жен.; займальнасць, -ці жен.; захапляльнасць, -ці жен.; прывабнасць, -ці жен.; чароўнасць, -ці жен.; спакуслівасць, -ці жен.

увлекательный захапляючы; (интересный) цікавы; (занимательный) займальны; (пленительный) прывабны; (очаровательный) чароўны; (соблазнительный) спакуслівы

увлекать несовер.
1. (тащить) цягнуць, уцягваць, зацягваць; (захватывать) захопліваць; (уносить) несці; (уводить) весці, заводзіць; (направлять) накіроўваць
2. перен. (захватывать, восхищать) захапляць; (очаровывать) чараваць, зачароўваць; (пленять) захапляць, прывабліваць; см. увлечь

увлекаться
1. захапляцца
2. (влюбляться) кахаць (каго), захапляцца
3. страд. цягнуцца, уцягвацца, зацягвацца; захоплівацца; несціся; весціся, заводзіцца; накіроўвацца; захапляцца; чаравацца, зачароўвацца; прываблівацца; см. увлекать

увлекающийся
1. прич. які (што) захапляецца; які (што) кахае (каго), які (што) захапляецца (кім); см. увлекаться 1,2
2. прил. схільны да захаплення
3. прил. (влюбчивый) улюблівы

увлечение ср.
1. (действие) книжн. уцягненне, -ння ср.; неоконч. уцягванне, -ння ср.; захопліванне, -ння ср.
2. (восторг) захапленне, -ння ср.; (пыл) запал, -лу муж.
работать с увлечением працаваць з запалам (захапленнем)
рассказывать с увлечением расказваць з захапленнем (запалам)
3. (сильный, большой интерес к чему-либо, привязанность) захапленне, -ння ср.
увлечение театром захапленне тэатрам
шахматы - его увлечение шахматы - яго захапленне
4. (влюблённость) захапленне, -ння ср., закаханасць, -ці жен.; (любовь) каханне, -ння ср.
увлечение перешло в серьёзное чувство захапленне перайшло ў сур'ёзнае пачуццё

увлечённость захопленасць, -ці жен.; зачараванасць, -ці жен.

увлечённый
1. (втянутый) уцягнуты, зацягнуты; (захваченный) захоплены; (унесённый) занесены; (уведённый) заведзены
2. перен. (восхищённый) захоплены; (очарованный) зачараваны; (пленённый) прываблены; см. увлечь

увлечь совер.
1. (утащить) уцягнуць, зацягнуць; (захватить) захапіць; (унести) занесці, панесці; (увести) завесці; (направить) накіраваць
волны увлекли лодку в море хвалі занеслі (панеслі) лодку ў мора
камень увлёк за собой при падении массу песка камень захапіў з сабой пры паданні масу пяску
мечты увлекли его в будущее мары занеслі (завялі) яго ў будучыню
2. перен. (восхитить) захапіць; (очаровать) зачараваць; (пленить) прывабіць
работа увлекла его работа захапіла яго

увлечься
1. захапіцца
2. (влюбиться) закахацца (у каго), захапіцца

увод муж.
1. адвод, -ду муж., звод, род. зводу муж.
2. (похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.; (кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.
свадьба уводом уст. вяселле з выкраданнем
3. тех. адхіленне, -ння ср.
увод сверла адхіленне свердла

уводить несовер.
1. весці; (выводить) выводзіць; (отводить) адводзіць; (заводить) заводзіць
2. разг. (похищать) красці; (сводить) зводзіць; (отбивать у кого-либо) зводзіць, адбіваць; см. увести

уводиться страд.
1. весціся; выводзіцца; адводзіцца; заводзіцца
2. красціся; зводзіцца, адбівацца; см. уводить

увоз муж. вываз, -зу муж.; адвоз, -зу муж., звоз, род. звозу муж.; (похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.; (кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.
свадьба увозом уст. вяселле з выкраданнем

увозить несовер.
1. везці; (вывозить) вывозіць; (отвозить) адвозіць; (завозить) завозіць
2. (похищать) красці; (свозить) звозіць

увозиться страд.
1. везціся; вывозіцца; адвозіцца; завозіцца
2. красціся; звозіцца; см. увозить

уволакивать несовер.
1. разг. валачы; звалакаць, звалакваць; (выволакивать) вывалакаць, вывалакваць; (в сторону) адвалакаць, адвалакваць; (заволакивать) завалакаць, завалакваць
2. (красть) прост. красці, цягнуць

уволакиваться страд.
1. валачыся; звалакацца, звалаквацца; вывалакацца, вывалаквацца; адвалакацца, адвалаквацца; завалакацца, завалаквацца
2. красціся, цягнуцца; см. уволакивать

уволенный звольнены; вызвалены; см. уволить 1