-
121
уговорный разг. умоўлены
-
122
уговорчивый разг. згаворлівы, падатлівы, памяркоўны
-
123
уговорщик угаворшчык, -ка муж.
-
124
уговорщица угаворшчыца, -цы жен.
-
125
угода: в угоду каб дагадзіць
-
126
угоден см. угодный
-
127
угодить совер.
1. (услужить) дагадзіць (каму-чаму), угадзіць (каму-чаму); унаравіць (каму-чаму)
на всех трудно угодить усім цяжка дагадзіць (угадзіць, унаравіць)
2. (попасть куда-либо) разг. трапіць; папасці
лиса угодила в капкан ліса трапіла (папала) у пастку
3. (удариться) разг. ударыцца, выцяцца, стукнуцца
он угодил лбом в дверь ён ударыўся (выцяўся) ілбом у дзверы (аб дзверы)
4. (бросая, попасть) папасці, трапіць, пацэліць, уцэліць
угодить камнем в окно папасці (пацэліць, трапіць) каменем у акно -
128
угодливо нареч. угодліва; дагодліва
-
129
угодливость жен. угодлівасць, -ці жен., дагодлівасць, -ці жен.; ліслівасць, -ці жен., падлізванне, -ння ср.
-
130
угодливый угодлівы; дагодлівы; (льстивый) ліслівы, падлізлівы
-
131
угодник
1. разг. угоднік, -ка муж.; (льстец) ліслівец, -ліўца муж., падлізнік, -ка муж., падліза, -зы муж.
2. рел. угоднік, -ка муж. -
132
угодница
1. угодніца, -цы жен.; падлізніца, -цы жен.; падліза, -зы жен.
2. рел. угодніца, -цы жен. -
133
угодничание удыганне, -ння ср. (перад кім-чым); (угождение) дагаджанне, -ння ср., нараўленне, -ння ср. (каму-чаму); (подольщение) падлашчванне, -ння ср. (да каго-чаго); (подлизывание) падлізванне, -ння ср. (да каго-чаго)
-
134
угодничать несовер. разг. удыгаць (перад кім-чым); (угождать) дагаджаць, гадзіць, наравіць (каму-чаму); (подольщаться) падлашчвацца (да каго-чаго); (подлизываться) падлізвацца (да каго-чаго)
-
135
угоднический дагаджальніцкі; падлашчвальны; падлізніцкі; см. угодничество
-
136
угодничество удыганне, -ння ср.; (угождение) дагаджанне, -ння ср., нараўленне, -ння ср.; (подольщение) падлашчванне, -ння ср.; (подлизывание) падлізванне, -ння ср.
-
137
угодно
1. безл. в знач. сказ. (нужно) трэба; (желательно) пажадана; часто переводиться личными формами глаг. хацець, жадаць; захацець, пажадаць, зажадаць; переводится также безличными глаг. хацецца, захацецца; при выражении вежливости, иронии, неудовольствия и т.п. переводится оборотами мець ласку, зрабіць ласку
что вам угодно? што вам трэба?, чаго вы хочаце?
видно, так ему было угодно відаць, так яму было пажадана (так яму хацелася)
не угодно ли вам молока? ці не хочаце (не жадаеце) вы малака?
как вам угодно як (вы сабе) хочаце, як ваша ласка
я сделаю всё, что вам будет угодно я зраблю ўсё, што вы захочаце (пажадаеце)
кому угодно высказаться? хто хоча выказацца?
2. частица какой угодно які хочаш, які хочаце, (всё равно какой) абы-які, (всякий) усякі
кто угодно хто хочаш, хто хочаце; (всё равно кто) абы-хто
что угодно што хочаш, што хочаце; (всё равно что) абы-што
где угодно дзе хочаш, дзе хочаце; (всё равно где) абы-дзе; (везде) усюды
когда угодно калі хочаш, калі хочаце; (всё равно когда) абы-калі; (всегда) заўсёды
как угодно як хочаш, як хочаце; (всё равно как) абы-як
куда угодно куды хочаш, куды хочаце; (всё равно куда) абы-куды
откуда угодно адкуль хочаш, адкуль хочаце; (всё равно откуда) абы-адкуль; (отовсюду) адусюль
сколько угодно колькі хочаш, колькі хочаце; (всё равно сколько) абы-колькі
◊ не угодно ли ці не маеце (не будзеце мець) ласку, ці не жадаеце
сколько душе угодно колькі душа хоча (жадае) -
138
угодный (желательный) пажаданы; (нужный) патрэбны; (приятный) прыемны; (подходящий) прыдатны; (полезный) карысны
-
139
угодье ср. (участок земли) угоддзе, -ддзя ср.; (сенокосное угодье - ещё) сенажаць, -ці жен.
-
140
угождать несовер. (услуживать) дагаджаць (каму-чаму); гадзіць (каму-чаму); наравіць (каму-чаму); см. угодить 1
На запыт знайшлося 218 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць